شعر کردی از خودم

تنیا هیشتیدم لی روژگاره(منو در این روزگار تنها گذاشتی) 

پشتم شکانی وه خم و پژاره(غم تو زندگی را بر من سخت کرد) 

مه ته تومو ته خور نیری(من تو را می خواهم ولی تو خبر نداری)  

له درد عشقم اثره نیری(از درد عشقم اثری نداری) 

ترسم بوشمه پید دلم بشکنی(می ترسم به تو بگویم دلم را بشکنی)  

کولای عشقگم وسان برمنی(وکلبه ی عشقم را ویران کنی) 

ارا نیتوی دردم بزانی(چرا نمی خواهی دردم را بدانی) 

وه بی میلید جرگم سزانی(با بی میلی هایت مایوسم کردی) 

بچوکه زانم وه پید نیرسم(بروکه میدانم به هم نمی رسیم) 

تا دنیا دنیاس له عشقد مسم(تا دنیا پایدار است از عشقت مستم) 

خدایا خود بیون که تنیا منم(خدایا خودت ببین که تنها ماندم) 

و هناسی سرد سر وه کو بنم(با نا امیدی سر به کجا بگذارم).