خودا کووه ناسیگ وه فر نیگهبان
خدا کوه را می شناسد که روی آن برف میگذارد.
ناسیگ : می شناسد
وه فر: برف
نیگه : می گذارد
بان : بالا
رووی ده سی وه ئه نجیرنه ره سی وه ت که ره سه
روباه دستش به انجیر نمی رسدمی گوید نارس است.
رووی : روباه
نه ره سی: نرسید
وه ت : گفت
که ره: کال و نارس
کابرا سه ر بئاوتاشیگ
یارو سر بی آب می تراشد
( کار غیرعاقلانه ای انجام میدهد.)
کابرا: یارو
ئاو : آب
تاشیگ: می تراشد
میه وانه ل یی مالده خون یه ک تیه نگن.
مهمان های یک خانه به خونیهم تشنه هستند.
میه وان : مهمان
تیه نگ : تشنه
خالوو که فیگه سه ر ئاوخوارزا ده خوار ئاو فیریگ کیگ
دایی در سر آب غرق می شودخواهر زاده در پایین آب دنبالش می گردد.
خالوو: دایی
که فیگ : می افتد.
خوارزا: خواهرزاده
خوار: پایین
فیریگ کیگ: دنبالش می گردد.